„Ramka” lub punkt widzenia
„Ramy : ustanowienie i rozwój punktu widzenia odzwierciedlającego interesy i obawy ludzi, którzy wchodzą na wydarzenie społeczne. W M lub E ramą wejścia będą„ eksperci ”, którzy prowadzą jakiś rodzaj zakładu, tworząc w ten sposób kultura grupowa standardów i umiejętności, ostatecznie odzwierciedlająca odrębne wartości moralne i kulturowe ”.
Dorothy Heathcote stworzyła ten wykres na podstawie analizy ramy Ervinga Goffmana.
Wykres pokazuje różne punkty widzenia, które mogą przyjąć uczestnicy dramatu - „perspektywę”, z której wchodzą na wydarzenie. Mogą być bezpośrednimi uczestnikami lub mogą przyjąć punkt widzenia „odpowiedzialności”, jako przewodnik, agent, nagrywający, artysta itp.
Młodzi ludzie w Mantle of the Expert nie przyjmują po prostu jednego punktu widzenia - raczej kadr zmienia się z odcinka na odcinek. Istnieje szeroki zakres „myślenia i wykonywania zadań”. To tak, jakby używać kalejdoskopu i potrząsać nim, aby uzyskać inny widok soczewki ”(1)
Wynika to jasno z relacji, którą przedstawiła o dramacie katastrofy lotniczej z grupą młodych ludzi w Albercie w Kanadzie.
Uczestnicy zostali wcieleni w inżynierów testujących sprzęt elektryczny, którzy usłyszeli wiadomość z samolotu w niebezpieczeństwie. Stworzyli „plan” miejsca katastrofy, zaznaczając zniszczone drzewa, szczątki wraków, walizki itp. Rozrzucone na rozległym obszarze. Narysowali też plan samego samolotu.
Biografie pasażerów można zbudować, zmieniając ramy grupy na badaczy, przyglądając się rodzajom klientów korzystających z usług lotniczych w piątki z korzyścią dla linii lotniczej. Dorothy w roli bibliotekarza mogłaby im podpowiedzieć co do rodzaju pasażerów z akt firmy - i zasugerować, że na ich podstawie jest przekonana, że potrafią zbudować biografie pasażerów.
Grupa tworzyła koperty z rzeczami znalezionymi w kieszeniach ludzi w wypadku. Jako „eksperci medycyny sądowej” (tj. W innej „ramie”), próbowali następnie dopasować „dowody” do tego, co wiedzieli o pasażerach.
Ponownie odtworzyła taśmę z wiadomością o niebezpieczeństwie z samolotu - i poprosiła ich, aby zapisali ostatnie myśli każdego pasażera, obok ich znaku na mapie.
Następnie urządziła „salę szkoleniową” dla stewardes, przygotowując się do radzenia sobie w nagłych wypadkach. Powstały „modele” reakcji pasażerów - jedno dziecko wykazało „histerię”: mógł podskoczyć i to zobrazować, bez śmiechu…. Mogła sprawdzić reakcję stewardess - „Czy twoje serce bije?”
Widzimy, że wszystkie te różne „ramy” były sposobem wyobrażeniowego wejścia w „wydarzenie” - i stworzyły inną „soczewkę” do jego oglądania.
„Odległość ramki”
Czasami przyjmuje się, że punkt widzenia, który jest bardziej „zdystansowany” od faktycznego wydarzenia, ma prowadzić do chłodniejszej, bardziej „racjonalnej” postawy. Jednak tak powiedziała Dorothy podczas szkolenia dla nauczycieli w Eaton Hall w maju 1992 roku:
Pokażę, jak patrząc na materiał zaczynam się zastanawiać, który „kadr” przybliży dzieci do wydarzenia. Na początku, kiedy patrzysz na „ramę”, ludzie myślą, że zabieram dzieci z imprezy, na przykład: „Jak byś zaprowadził je gdziekolwiek w pobliże Dobrego Samarytanina, gdybyś miał do czynienia z [prowadzeniem] hospicjum? ” … Oczywiście zbliżyłbyś się bardzo do Dobrego Samarytanina.
W rzeczywistości chcesz, aby ludzie rozważali naturę podejmowania ogromnego ryzyka, pozbycia się uprzedzeń i pomocy pozornemu wrogowi - i być może z tego powodu jesteś głęboko zagrożony. O to właśnie może chodzić Dobry Samarytanin. Nie ma więc znaczenia, którą ramkę wybierzesz, jest wybrana, aby zbliżyć się do niej. nie dalej.
Ta [ramka], na której będą najdalej, to ramka numer jeden [uczestnik wydarzenia], w której dzieci odgrywają historię. Nigdy nie wejdą w to w ten sposób, nie za sto lat, nieefektywnie. Ale mogliby być w to po prostu w ten sposób [pstryka palcami], gdyby prowadzili hospicjum i wybierali logo… Przez całe życie byłam oskarżana o odbieranie dzieciom prawdziwych „teraz” wydarzeń w świat, ponieważ ludzie nie słyszą wewnętrznej spójności podróży, którą się z nim odbywa.
W tym filmie Dorothy Heathcote omawia „odległość klatki”. Ona to zauważa. według Goffmana „wszystkie zdarzenia są„ ujęte w ramy ”zgodnie z„ oknem ”, z którego na nie patrzysz, więc otaczasz ramką. A jeśli o nich mówisz, ta„ rama ”jest w sposobie, w jaki mówisz”.
Od: Making Drama Work: Curriculum Matters”, Tape 8 (University of Newcastle, 1991)
Stworzyliśmy ten plik PDF z notatkami Dorothy na temat „Odległości ramki”. Notatki te zawierają wyjaśnienia różnych ram i konkretne przykłady pracy teatralnej.
Byli przygotowywani do kursu na Politechnice w Birmingham (obecnie BCU). Zostały przekazane przez Geoffa Readmana Archiwum Dorothy Heathcote. Kliknij ikonę, aby uzyskać dostęp do pliku.
The file includes transcripts from one of the videos, and also documents that were prepared for a teacher training event at Birmingham Polytechnic (now BCU). Click on the icon to access the file.