![](https://static.wixstatic.com/media/86f534_7918566214fe4bc0939c964b591ddb5e~mv2.png/v1/fill/w_96,h_73,al_c,q_85,usm_0.66_1.00_0.01,blur_2,enc_auto/86f534_7918566214fe4bc0939c964b591ddb5e~mv2.png)
Rola i funkcja nauczyciela
Nauczyciel odgrywa rolę w „przedsiębiorstwie”. Dorothy Heathcote zauważyła: „Nauczyciel jest kolegą z pracy, wysokim wzrostem i niskim statusem”.
Po rozmowie z nauczycielem, który pracował z klasą siedmiolatków prowadząc zajęcia o klasztorze (i która zastanawiał się, czy grupa nie potrzebuje odrobiny kontroli), Dorothy stwierdziła:
Poradziłam, aby ten nauczyciel zachował dla siebie rolę opata.
Ta rola pozwala bowiem zbierać ludzi, przedstawiać im ważne sprawy; w końcu mieszkańcy muszą przerwać pracę, nakarmić gęsi, zebrać plony.
Tak więc opat ma wysoki wzrost, ale niski status. W tej roli nie chodzi o status, jedynie o możliwość zgromadzenia grupy w jednym miejscu, i przechodzenia z jednego miejsca w inne.
Opat potrafi rozstrzygać drobne konflikty, w roli lub poza nią; może iść zobaczyć, czy uczeń chce wypróbować pisanie gęsim piórem, przynieść je i zapytać „Czy zechciałbyś przetestować to gęsie pióro, aby sprawdzić, czy jest wystarczająco ostre?”.
To właściwe zadanie dla opata. Oczywiście musi temu towarzyszyć używanie odpowiedniego języka
Zasady w klasie
Pracując w modelu Płaszcza eksperta, warto ustalić „zasady” pracy wspólnie z klasą możliwie jak najwcześniej. Można to zrobić poza fikcyjnym kontekstem.
![Screenshot (877).png](https://static.wixstatic.com/media/86f534_3bbc0378ca1d4fa0875d01de54d5743d~mv2.png/v1/fill/w_420,h_269,al_c,q_85,usm_0.66_1.00_0.01,enc_auto/Screenshot%20(877).png)
![Screenshot (876).png](https://static.wixstatic.com/media/86f534_01f895d339b2431bbc291ae1add5cc04~mv2.png/v1/fill/w_101,h_67,al_c,q_85,usm_0.66_1.00_0.01,blur_2,enc_auto/Screenshot%20(876).png)
Dzięki temu, w dowolnym momencie, jeśli ktoś zachowa się niewłaściwie, można wstrzymać zajęcia i jeszcze raz przypomnieć wszystkim o zasadach.
Zasady Płaszcza Eksperta: Język nauczyciela i język współpracownika
Płaszcz eksperta wymaga zmiany języka, którego używamy w rozmowie z dziećmi. W kontekście fikcyjnym musimy z nimi rozmawiać tak, jakby byli członkami zespołu, a nie uczniami. Gdy tylko nazwiemy ich uczniami, wracają do bycia klasą, a Ty – nauczycielem. „Fikcja” zostaje zaburzona, nie są już zespołem „ekspertów”. Jak powiedziała Dorothy:
Druga zasada Płaszcza eksperta mówi, że w trakcie pracy klasa nie jest grupą „uczniów”. Należy się do nich zwracać się jak do kolegów z pracy. Oczywiście wymaga to zmiany języka używanego przez nauczyciela, a zwłaszcza właściwego pozycjonowania siebie w stosunku do „kolegów”…
Oznacza to również, że działamy w obrębie pewnego kodu. Ludzie, którzy pracują razem, nie odzywają się do siebie tonem nauczyciela. W prawdziwym życiu nikt raczej nie mówi tak, jak nauczyciel w klasie. Jak nauczyciele się w to wpakowali – nie mam pojęcia.
![Screenshot (878).png](https://static.wixstatic.com/media/86f534_6ff01a64c4074a4ab823404499eeebe8~mv2.png/v1/fill/w_102,h_67,al_c,q_85,usm_0.66_1.00_0.01,blur_2,enc_auto/Screenshot%20(878).png)
(Cytaty pochodzą z niepublikowanego zapisu szkolenia dla nauczycieli w Eaton Hall, 1992.)